در دومین بخش این مقاله , اقدام به معرفی قفلهای نرم افزاری می کنیم

این قفلها معمولاً به صورت کامپوننتهایی عرضه میشن که در داخل اونها روالهایی قرار داده شده , که شما از طریق اون روالها میتونید کنترل قفل برنامه رو به دست بگیرید .

عملاً تفاوت بین خود قفلهای نرم افزاری با برندهای متفاوت در موارد زیر خلاصه میشه :

میزان پیچیدگی روالهای داخلی ( منظورم همون کدهای برنامه هستش ) که در داخل برنامه وجود داره
امکانات قفل و اسکوپ فعالیتی اون ( چه محیطهای توسعه ای رو پشتیبانی میکنه )
تنوع قفل گذاری و نوع قفل گذاریها ( قفل بر چه پایه ای استوار شده ; شناسایی سخت افزار , کدهای ثابت و ... )
روالهای حفاظتی داخلی در نظر گرفته شده جهت حفاظت از شکسته شدن خود قفل
تنظیمات قفل

این نوع قفلها عموماً در دو گونه OCX و DLL عرضه میشن و از نظر کاربرد تقریبا مشابه هستن .
استفاده از گونه OCX اون رو در داخل برنامه Access توصیه نمی کنم , چرا که احتمال دور زدن قفل در این نوع کامپوننت بیشتره و یا بهتره بگم که روشهای دور زدن بیشتری داره .

عمده بحث ما حول محور قفلهای نرم افزاری مبتنی بر DLL میگرده .
شما در هنگام استفاده از این نوع قفلها معمولاً از پیچیدگیهای برنامه نویسی قفلها دورید و عملاً نیازی به دونستن نحوه نوشتن قفل هم ندارید .
دستورالعملهای ارائه شده به همراه قفل رو مطالعه کنید و قفل رو روی برنامتون Set کنید .

1 – هزینه بسیار پایین تر نسبت به قفلهای سخت افزاری ( خصوصاً در نرم افزارهایی با تیراژ بالا )
2 – امکان عرضه نرم افزار تولیدی به صورت آزمایشی در مقیاس وسیع
3 – امکانات داخلی بیشتر , معمولاً خیلی از قفلهای نرم افزاری دارای روالهایی جهت انجام برخی موارد دیگه هم هستن ( مثل رمز نگاری )

در رابطه با معایب همونطوری که در مبحث قبلی هم اشاره کردم , ضعف در نقاط اتصالی بین نرم افزار و قفل هستش , یعنی همون جاهایی که عملاً نرم افزار اقدام به تبادل اطلاعات با قفل میکنه . البته این نقیصه در خصوص قفلهای سخت افزاری هم صادق هستش چرا که اونها هم از طریق رابط Dll و یا OCX اقدام به شناسایی صحت وجودی قفل سخت افزاری میکنند

بخش زیادی از این ایراد شاید بشه گفت که زیاد با خود قفل مرتبط نباشه و عملاً ناشی از عدم آگاهی کاربران قفلها و رعایت نکردن مسائل امنیتی از سوی اونهاست .

ببینید , واقعیتی که وجود داره اینه که عملاً هر نوع سیستم قفلی که نوشته بشه در صورتی که یه کرکر بخواد میتونه در نهایت قفل رو به زانو در بیاره ولی لازمه در این خصوص موارد زیر رو عنوان کنم :

این جمله به این معنا نیست که هر کرکری میتونه هر قفلی رو بشکنه . کرکرها هم مثل برنامه نویسا سطوح مختلفی دارن .
کرکرهای آماتور تا سطح متوسط کوچکترین گزندی رو نمیتونن به قفلهای پیچیده وارد کنن .
خطر اصلی از جانب کرکرهای حرفه ایه , ولی خب در اینجا یه خبر خوب دیگه هم وجود داره و اون هم اینه که کرکرها کلاسهای کاری متفاوتی هم دارن . هر کرکری هر قفلی رو نمیشکنه .
معمولاً کلاس و سطح کاری اونها ضریبی از قیمت نرم افزار رو هم به همراه داره . ( خصوصاً کرکرهایی که از این طریق کسب درآمد میکنن )
کرکرها آدمهای باهوشی هستند , هیچ وقت از در عناد و لجبازی با اونها وارد نشید وگرنه ممکنه نتیجه ناخوشایندی نصیبتون بشه , معمولاً کرکرها یک قدم جلوتر از برنامه نویسهای معمولی هستن .

خوشبختانه بسیاری از تکنیکهای کرکرها در خصوص فایلهای Access نتیجه ای در بر نداره چرا که عملاً شیوه کار به نحوی کاملاً متفاوته .

خیلی از نرم افزارهای مورد استفادشون عملاً در هنگام مواجه شدن با فایلهای Access راه به جایی نمی برن . اینها همه میتونه باعث امیدواری شما بشه .