مناسب است گريزي نیز به مساله اي نه چندان بي ارتباط به موضوع فعلي داشته باشیم .

يك سوء تعبير در خصوص مبحث بهينه سازي و سرعت اجرا وجود دارد .

عمليات بهينه سازي در دو بخش مورد بحث و بررسی قرار میگیرد :

- كاهش نياز به منابع سيستمي ( به تبع آن كاهش سربار كاري )

- افزايش سرعت اجرا

عمليات بهينه سازي و يا همان Optimization يكي از موارديست كه زیاد مورد توجه واقع نشده .

اندازه گيري ميزان بهينه سازي صورت گرفته , توسط روشهايي خاص به انجام ميرسد و فراتر از مشاهده روال اجرايي برنامه میباشد ، آن هم از طريق رصد چشمي .

سوء تعبيري كه عموماً به انجام میرسد این است كه تفاوت اجرا , در هنگام اولين اجراي برنامه و دفعات اجراي بعدي تابعي از بسیاری متغيرهاست كه از آن جمله میتوان به : ميزان حافظه سيستم ، سرعت هارد ديسك ، سرعت شبكه و پارامترهايي ديگر اشاره كرد كه عموماً در هنگام اجرا دچار تغيير میشوند و نتايج اندازه گيري برون پروسه اي را دچار خطای کاذب ميكنند . ( معمولاً افزایش بهینه سازی کاذبی را تداعی میکنند )

سنجش ميزان بهينه سازي ها ، برآيندي از ميزان افزايش بهره وري زير سيستمهاي موجود میباشد

برخی تغيير رفتارها در عادات برنامه نويسي و تغيير رويه های اجرايي , الزاماً منجر به بهينه سازي خواهند شد ، چه ما بخواهيم و چه نخواهيم . آنها بدون قيد و شرط هستند . حال ممکن است که نتایج و تستهای برون سیستمی ما , تفاوت قابل ملاحظه ای رورابه نمایش نگذارند .

به طور مثال کاهش تعداد خطوط برنامه نویسی و یا استفاده از برخی دستورات معادل به فراخور الگوریتم مورد استفاده میتواند جهش قابل توجهی را در سرعت اجرای عملیات مورد نظر به نمایش بگذارد .

رویدادها در زبانهای برنامه نویسی در حالاتی خاص و با نظم و ترتیبی معین به اجرا می آیند . استفاده از یک رویداد مناسب جهت پیاده سازی دستور العملها میتواند , هم پروسه کار شما را سرعت و قوت بیشتری بخشیده و هم در مواقع لزوم بر روی بهینه سازی برنامه تاثیر گذار بوده باشد .

تا مبحثی دیگر و با امید موفقيتی روز افزون شما